อัชชาวี หรือ คุณอัช
ลูกชายคนโตของ เจนน์ พับเบอริชชิ่ง นิสัยเสีย เริ่มก้าวร้าว พ่อแม่เลยจ้าง บริษัทรับทำทุกอย่างมา ดัดนิสัย คนแย่ๆอย่าง นายอัช!
มิรยา หรือ หนูมิน
คนของบริษัทรับทำทุกอย่าง เป็นคนลึกลับมาก ตำรวจกำลังตรวจข้อมูลของมิรยาให้มาก ไม่รู้ว่าเป็นใคร มาจากไหน นามสกุลอะไร นิสัยดี น่ารัก น่าคบหา
จ่าอัศวิน หรือ จ่าวิน
นายตำรวจที่กำลังสืบข้อมูลของมิรยาอยู่ไกลๆ มีฝีมือดี มีคนชื่นชมมากมาย แต่อายุปาไปเลขห้าแล้ว ไม่ได้แต่งงาน เพราะไม่แม้แต่คิด
ทศพันธ์ หรือ ทศ
คนในบริษัทรับทำทุกอย่าง ชอบมิรยา ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้มิรยาหันมามอง กำลังร่วมงาน ดัดนิสัย คุณอัช กับ มิรยา เอาจริงเอาจัง ซีเรียสไปซะทุกอย่าง
สุรสา หรือ สา
คู่หมั้นของคุณอัช ขี้อิจฉา อยากได้อะไรมันก็อยู่ตรงหน้า ลูกนายกรัฐมนตรีศรัตทวุฒ สุรสาญาพันธ์
“นี่ๆ!รู้ไหม ฉันสั่งสปาเก็ตตี้คาโบนาร่า ตั้งนานแล้วน่ะ!ทำไมไม่มีแม้แต่เงา ฮึ!”
“ขอโทษนะคะคุณสา คนเยอะน่ะค่ะ”
“ลูกค้าวีไอพีอย่างฉัน ควรจะได้ก่อนไม่ใช่เหรอ ฮะ!”
สุรสาฮึดฮัด
“เอิ่ม………ได้แล้วค่ะๆ”
“เชอะ!ต้องให้ทวง….”
“อ้าว!สา”
“สวัสดีค่ะ คุณอัช ทำไมหน้าคุณอัช บูดบึ้งแบบนั้นละค่ะ?”
สุรสาเอ่ย เมื่อเห็นใบหน้าถมึงตึงของคุณอัช
“ก็คุณแม่นะสิ ยัดเยียดให้เราหมั้นกันอยู่ได้!นี่!สาคัดค้านหน่อยสิ”
“ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ!สาชอบคุณอัช…คุณอัช…ชอบสา!”
“ผมไม่ได้ชอบคุณนะสา!ผมอยากมีอิสระ!”
“เอ่อ!คุณอัชไม่สั่งอะไรเหรอคะ นี่ค่ะ!เมนู”
สุรสาเปลี่ยนเรื่อง
“ไม่ละ!!ไม่มีอารมณ์กิน!”
สางงๆ ไม่มีอารมณ์แล้วมาร้านอาหารทำไม?
“คุณต้องกินนะคะ อัช เที่ยงกว่าแล้ว เดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะหรอก”
สายัดเมนูเล่มโตใส่มืออัช
“ผมบอกไม่กินๆ!!!”
อัชปัดเมนูออกกระเด็นดังปึง
“อัช!คุณทำแบบนี้ได้ไงคะ เสียมารยาท!”
สายืนขึ้นว่าอัช
“ผมบอกไม่กิน คุณมายัดเยียดผมเอง!”
อัชยังคงนั่งลอยหน้าลอยตา
สามองซ้ายมองขวาพบว่าคนมองอยู่เลยรีบนั่งลง
“คุณอัชนะคุณอัช!”
สาบ่นอุบอิบ
Oooo
“คุณ!คุณนั่งเฉยได้ไง!เมื่อกี๊ลูกอัชเถียงคุณฉอดๆไม่ตกฟาก”
“คุณรุจิรา ใจเย็นๆ ลูกอัชวัยรุ่นแล้วนะ ก้าวร้าวเป็นธรรมดา”
“เดี๋ยวตาอัชก็เหลิงทำตัวเป็นนคุณชายแบบนี้ไปเรื่อยๆ คุณยังจะยอมอีกมั้ยคะ!คุณมนตรี!”
“รุจิรา….ลูกอัชไม่ใช่คนแบบนั้น”
“งั้นนี่ค่ะ!”
รุจิรายัดมือถือใส่มือมนตรี
“เอามาทำไม?”
“โทรหาเบอร์นี้ค่ะ!”
รุจิรากางแมคกาซีนหน้าที่โฆษณาบริษัทรับทำทุกอย่าง
“นี่คือความหวังของเรา!ตาอัชต้องโดนดัดนิสัยเสียบ้าง!”
“คุณรุจิราเนี่ยนะ!บังคับลูกอยู่ได้”
“คุณก็ให้ท้ายลูกเขาไป!ตาอัช ถูกตามใจมากไปนะคุณ ถ้าคุณไม่โทร ฉันโทรเอง”
มนตรีรีบยกโทรศัพท์มาพูดทันที
oooo
“โทรศัพท์มาน่ะหนูมิน!”
“หืมม์ งานมาติดๆกันเลยนะคะเนี่ย ไม่น่าเชื่อ”
“ฮ่ะๆๆ!เอาเป็นว่า รับโทรศัพท์ก่อน”
“งานเข้าอีกแล้วค่ะ ประธาน รวยไปมั้ยเนี่ย”
พอมิรยาคุยโทรศัพท์เสร็จก็แซวประธานปาวๆ
ประธานได้แต่ยิ้มๆแล้วเปิดลิ้นชักมาดูบัญชีธนาคาร แต่ว่าเปิดมามีแต่หมุด
“ใครมันหมั่นไส้บริษัทเราอีกเนี่ย”
ประธานรู้เพราะมันเกิดขึ้นบ่อยๆ
“เรียกแม่บ้านมาเอาหมุดออกก่อนเธอค่ะประธาน เดี๋ยวบัญชีธนาคารจะเสียหาย’’
“นี่ห่วงแต่บัญชีธนาคารใช่มั้ย หนูมิน!”
“ไม่เชิงค่ะ ฮี่ๆ”
หนูมินยิ้มแหยๆ
Oooo
กริ๊งๆๆๆๆๆ
อัชชาวีตบนาฬิกาปลุกเพราะมันกวนเวลาหลับเหลือทน
แล้วนาฬิกาเจ้ากรรมก็ดังขึ้นซ้ำๆเหมือถูกกดรีเพลย์
“หนอย!ดังดีนัก”
อัชชาวีใส่อารมณ์ส่วนตัวโยนมันทิ้งและเหยียบๆๆให้มันเป็นเสี่ยงๆ
“ตาอัชทำอะไรนะ โพล้งเพล้งๆ ทำลายข้าวของอีกแล้วใช่ไหม”
พอได้ยินเสียงแม่หรือรุจิรา อัชชาวีก็กวาดเศษเสี้ยวนาฬิกาปลุกไปโยนทิ้ง
“ยุ่งน่าแม่!”
“ไม่มีอะไรก็ ตื่นแล้วใช่มั้ย มาช่วยแม่ทำอาหารเช้าไป!อย่ามาทำอะไรบ้าๆในห้อง”
อัชชาวีทำหน้าเซ็งๆเหมือนรุจิรามากวนเวลา แถมยังใช้อีก แม่บ้านก็แยะๆ จะใช้อัชชาวีทำไม!
“สวัสดีค่ะ คุณรุจิรา คุณอัชชาวี”
ยัยนี่มันใครกัน รู้จักเขาได้อย่างไร
“มิรยาจากบริษัทดัดนิสัยใช่มั้ยจ้ะ ส่วนนั่นก็ทศพันธ์ ใช่มั้ยจ้ะ เข้ามาเลยจ้ะ”
รุจิราต้อนรับทั้งคู่อย่างดี
“ใครฮะแม่!แม่พาไอ้คนจากบริษัทบ้าๆมาทำอะไรผม!”
“ได้ยินแว่วๆว่าไปก่อเรื่องให้คุณสุรสาว่าที่คู่หมั้นแกมา แม่เลยจะดัดนิสัยแก”
“แม่ทำไม่ได้หรอก!”
“ใช่!”รุจิราขึ้นเสียงสูงประชด “แม่ทำไม่ได้ แต่สองคนนี้ทำได้”
“หึ!”
อัชชาวีฟึดฟัดนิดนึง ก่อนที่จะขมวดคิ้วแล้ว เดินไปในครัว รุจิราเลยยิ้มน้อยๆไปให้แขกทั้งคู่ เชิงว่า นี่แหละ อัชชาวีลูกชายก้าวร้าวของเธอ มิรยาก็ได้แต่ยิ้มตอบ แต่หันไปมองทศพันธ์ที่ทำหน้าเหวอๆเหมือนกัน งานนี้คงไม่ง่ายกระมัง!
ในห้องรับแขก มิรยา ทศพันธ์ มนตรี รุจิรา อัชชาวี กำลังนั่งคุ้ดคู้ พูดเรื่องงานดัดนิสัยอัชชาวีโดยไม่แคร์ว่าอัชชาวีคนที่นั่งอยู่ข้างๆจะไม่พอใจแค่ไหน เมื่อบรรยากาศรู้สึกจะไม่สนใจอัชชาวีเลย อัชชาวีเลยถือโอกาส ลุกไป
“ตาอัช!จะไปไหนเสียมารยาท!”
รุจิราเอ็ด ก็มันเสียมารยาทจริงๆนี่นา ! อัชชาวีชักจะมากไปเสียแล้ว ทำให้ครอบครัวต้องเสียเงินทองยังไม่สำนึก รุจิรา กับ มนตรีเสียใจแค่ไหนอัชชาวีก็ไม่เคยรู้ ลูกคนนี้นี่!
เมื่อท่าทีอัชชาวีจะไม่สนใจเสียงรุจิรา มิรยาก็ลุกขึ้นพรวดพราด แล้วบอกรุจิราว่า ปล่อยให้เป็นหน้าที่เธอเอง ทศพันธ์ก็ลุกตามมิรยาไปช่วยเหลือเผื่อ อัชชาวีอาละวาดใส่มิรยา
“ตาผมมาทำไม!”
อัชชาวีหันไปดุใส่มิรยาและทศพันธ์ ทศพันธ์หันไปกระซิบมิรยาว่า เอาไงดี มิรยาก็ไม่ยอมตอบ ได้แต่ยืนจ้องอัชชาวีอยู่นั่นละ เดี๋ยวอัชชาวีก็โกรธหรอก!
“จ้องผมทำไม!”
นั่นไงๆอัชชาวีขมวดคิ้วเป็นปมเสียแล้ว ทศพันธ์ได้แต่อึ้งๆ เพื่อนสาวของเธอยังคงทำหน้าเฉยๆอยู่เลย ถ้าเขาไม่อายนะ คงวิ่งหนีไปเสียแล้ว ผู้ชายอะไร น่ากลัวจริงๆ!
“คุณรุจิรา….”
“หือ?”
อัชชาวีเงี่ยหูฟัง ทำไมมิรยาถึงเรียกชื่อแม่ของเขา
“คุณรุจิราลำบากแค่ไหนคุณไม่รู้หรอกค่ะ!คุณอัชชาวี!วันๆคุณเอาแต่ก้าวร้าวใส่คุณมนตรีและคุณรุจิราไป นอกจากไม่ช่วยหากิน แล้วยังสร้างปัญหาซะอีก! ฉันนึกไม่ถึงจริงๆว่ามีคนชนิดนี้ในโลกอีกด้วย!”
ทศพันธ์อึ้งอีกรอบ เพื่อนสาวของเธอกล้าขนาดนี้เลยเหรอ!บ่นๆๆใส่อัชชาวีไม่ตกฟาก เหมือนอัชชาวีเป็นเด็กประถมที่ต้องได้รับคำสอนคำสั่งจากผู้ใหญ่
“ผมไม่รู้!ใช่!!แม่น่ะรวยแล้ว หากินเหรอ!ไม่นะ!รวยจนล้นฟ้าแล้ว แถมนะคุณ!ตอนเงินหมด ก็ไปหมั้นกับสุรสา ไถๆๆเงินให้หมดไป”
สุรสา ลูกนายกฯสินะ มิรยาคิด นายคนนี้คือว่าที่คู่หมั้นลูกนายกฯเลยหรือ!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น